Incontinentie

Wat is incontinentie?

Incontinentie (onwillekeurig urineverlies, ofwel ‘je plas niet meer op kunnen houden’) is op zich geen ziekte. Het is het gevolg van een verstoring van ofwel de vulling van de blaas of van problemen van de uitgang van de blaas. Meestal werken de blaasspier, de plasbuisspieren of de bekkenbodemspieren niet goed meer. Dit kan allerlei oorzaken hebben. In ons land hebben ruim 600.000 mensen incontinentieklachten. Iedereen kan ermee te maken krijgen: jong, oud, man of vrouw.

Gevolgen van incontinentie

Onwillekeurig urineverlies heeft vaak ingrijpende gevolgen. Het kan zelfs een sociale handicap vormen. Mensen die incontinent zijn, praten uit verlegenheid liever niet over hun klachten. Slechts 28 procent van hen vraagt om hulp. Deels komt dat, omdat de behandelmogelijkheden niet altijd bekend zijn. Toch zijn er verschillende mogelijkheden om de aandoening te verminderen of zelfs te genezen.

Bespreek uw klachten met uw huisarts

Heeft u ongewild urineverlies, wees dan niet bang om het probleem te bespreken met uw huisarts. Deze kan u zo nodig doorverwijzen naar de urologen of incontinentieverpleegkundige.

Continentiecentrum Rijnstate

Incontinentie kan verschillende oorzaken hebben en er kunnen meerdere deskundigen betrokken zijn bij de behandeling. Daarom heeft Rijnstate een Continentiecentrum.

Vormen van incontinentie

Niet iedereen heeft last van dezelfde vorm van incontinentie. Er zijn drie soorten die elk specifieke klachten geven:

Stressincontinentie: urineverlies bij lichamelijke inspanning, zoals traplopen, tillen, hoesten, niesen, lachen en plotselinge houdingveranderingen.
Aandrangincontinentie: vaak plotselinge aandrang om te plassen.
Neurogene incontinentie: incontinentie die ontstaat doordat signalen van de zenuwen die de blaas en sluitspieren besturen, niet goed meer worden doorgegeven.
Overloop- of druppelincontinentie: urineverlies zonder aandrang om te plassen. Dit urineverlies ontstaat door een overvolle blaas.