Mauds amandelen gaan eruit

Ik ben Ko de Giraffe!

Ik ben de mascotte van het Kindercentrum.

Als je goed rondkijkt, zie je me overal terug.

In de gang, op de kamers en zelfs in de operatiekamer!

Ik ga jullie in dit boekje vertellen wat er gebeurt als je amandelen eruit gaan.

Luister maar goed naar mijn verhaal.

Als je het leuk vindt, mag je de mooie kleurplaten inkleuren. 

Dit is Maud.

Maud is verkouden.

Ze heeft koorts.

Ze wil niet eten.

Haar keel en oren doen pijn.

Maud is ziek.

Maud heeft al vaker pijn in haar keel gehad.

Daarom gaat mama met haar naar de dokter.

Die kijkt naar haar keel en in haar oren.

De dokter zegt tegen Maud:

"Achter in jouw keel zitten twee knobbels.

Dat zijn amandelen.

Jouw amandelen zijn ziek.

Daarom heb je pijn in je keel.

Je moet naar het ziekenhuis.

Daar zal een dokter jouw zieke amandelen eruit halen."

Thuis kijkt Maud in de spiegel.

Ze doet haar mond héél ver open.

Ze ziet haar amandelen.

Ze zijn erg rood en dik.

Op de dag dat Maud naar het ziekenhuis moet,

mag ze niets eten en drinken.

Mauds mama gaat mee naar het ziekenhuis,

met de beer, Mauds tas met haar pyjama,

haar sloffen en haar kam.

Mama loopt met Maud naar het Kindercentrum.

Een zuster lacht naar Maud.

Ze neemt mama en Maud mee naar een kamer.

Daar staan allemaal bedden.

Het bed bij het raam is voor Maud.

Het bed kan rijden.

Het heeft wielen.

Maud moet zich uitkleden.

Ze krijgt een ziekenhuispyjama aan.

De zuster doet haar een armbandje om.

Hier staat Mauds naam op.

Ook krijgt Maud neusdruppels via een spuitje.

Daar wordt haar neus schoon van.

Na een poosje spelen, gaat Maud met mama

en de zuster naar de dokter.

Bij de dokter gaat Maud op een speciaal bed liggen.

De dokter zet een kapje op Mauds mond en neus.

"Zuchten, rustig zuchten", zegt de dokter.

Maud zucht in het kapje, terwijl mama haar hand vasthoudt.

Het ruikt raar.

Maud valt in slaap.

Daarna moet mama buiten de kamer even wachten.

De dokter haalt Mauds amandelen eruit.

Daar merkt Maud niets van.

Maud slaapt.

Als Maud wakker wordt, ligt ze weer in bed.

Ze heeft een infuusje in haar hand.

Ze huilt.

Haar keel doet pijn.

Ze proeft bloed.

Maud schrikt: er zit een beetje bloed op haar ziekenhuispyjama.

"Dat is niet erg hoor", zegt de zuster,

"Straks krijg je jouw eigen schone pyjama aan."

De zuster geeft Maud wat water.

Het slikken doet pijn.

Maud krijgt iets tegen de pijn.

De zuster haalt mama op.

Maud gaat met mama en de zuster terug naar het Kindercentrum.

Mauds bed wordt weer op de kamer gezet.

Ze krijgt haar eigen schone pyjama aan.

Maud wil slapen.

Ze houdt haar beer vast.

Mama zit bij Mauds bed.

Af en toe geeft de zuster of mama
Maud wat te drinken.

Dat is heel belangrijk!

Haar keel doet nog pijn.

Ze krijgt een waterijsje.

Als je goed drinkt, gaat het vast snel weer beter met je keel", zegt mama.

Maud doet haar best met drinken.

Bij het slikken doet haar keel pijn.

's Middags mag ze met mama naar huis.

Thuis doet Maud nog steeds heel erg haar best met drinken.

En ze eet waterijsjes.

De keelpijn wordt al minder.

Na een paar dagen mag ze van mama weer buiten spelen.

Ze gaat nog een keer terug naar de dokter.

Die kijkt in haar keel.

"Jouw keel ziet er mooi uit", zegt de dokter.

Maud heeft ook geen keelpijn meer.

Ze is weer helemaal beter.