Slechthorendheid

Het oor is nodig voor het horen van geluid. Geluid is een luchttrilling. Deze trilling komt via de oorschelp, de gehoorgang en het trommelvlies bij het middenoor, waarin zich drie gehoorbeentjes bevinden: hamer, aambeeld en stijgbeugel. Via het middenoor wordt het geluid doorgegeven naar het binnenoor (slakkenhuis). Vervolgens worden de geluiden via de gehoorzenuw naar de hersenen getransporteerd, waar de geluiden worden waargenomen en begrepen.

Wat is slechthorendheid?

Slechthorendheid is meer dan het niet meer hard genoeg horen van geluiden. Bij gehoorverlies kunnen de geluiden ook vervormd worden gehoord, soms doffer en soms juist erg scherp. Vaak is het oor minder gevoelig voor zachte geluiden, maar extra gevoelig voor harde geluiden, waardoor deze sneller als pijnlijk ervaren worden.

Slechthorenden hebben vaak meer last van omgevingslawaai dan mensen die normaal horen. Dit treedt al op bij beperkt gehoorverlies. Voorts vermindert bij gehoorverlies ook snel het vermogen om richting te bepalen, met andere woorden, men weet niet waar geluiden vandaan komen. Al deze factoren dragen ertoe bij dat slechthorenden sneller onzeker kunnen worden en zich buitengesloten gaan voelen. Vanzelfsprekend kan gehoorverlies op zeer jonge leeftijd van grote invloed zijn op de taal- en spraakontwikkeling en zodoende op de hele ontwikkeling van het kind.

Risicogroepen

Bij het stijgen van de leeftijd neemt de kans op slechthorendheid toe. Ook door ontstekingen, lawaai en sommige medicijnen kan het gehoor minder worden. Slechthorendheid bij kinderen is meestal tijdelijk.

Behandeling

Afhankelijk van de oorzaak is een hoortoestel vaak een goede oplossing, maar ook andere hulpmiddelen, medicijnen of operaties kunnen soms helpen. In veel gevallen zal de KNO-arts een hoortoestel adviseren. Er zijn verschillende soorten hoortoestellen om het geluid te versterken.