“Het voelt bijna niet meer als een ziekenhuis”

Stimuleren
Bij reactiverend verplegen is het uitgangspunt dat we de gezondheid van onze patiënten extra stimuleren door veel aandacht te geven aan bewegen, ontspanning en voeding. Dat bevordert het herstel en zo kunnen we de achteruitgang in functie en spierkracht zoveel mogelijk beperken en soms zelfs voorkomen. Het is voor iemand vaak helemaal niet nodig om overdag in bed te liggen als hij is opgenomen in het ziekenhuis. Reactiverend verplegen gaat er vanuit dat patiënten de activiteiten doen die ze thuis ook al deden. Denk aan eten in de huiskamer, zelf aankleden, iets te eten of drinken halen of een eindje lopen. Verpleegkundigen nemen alleen taken over van patiënten als ze die zelf echt niet kunnen uitvoeren.

Doelen staan centraal
Deze nieuwe manier van werken geeft een andere betekenis aan het werk van de verpleegkundigen. Zij krijgen een coachende rol bij de zorg van hun patiënten. Op beide afdelingen werken ze met reactiveringsdoelen. Zo is het de bedoeling dat verpleegkundigen op de verpleegafdeling Oncologie in de toekomst elke ochtend de doelen met patiënten doorspreken. Ze schrijven de doelen op een whiteboard op de kamer van de patiënt. Zo is iedereen (de patiënt, familie, verzorgers en zorgverleners) op de hoogte en dat helpt om de doelen te behalen.

Veranderende rol
Deze nieuwe manier van werken vraagt om flexibiliteit. Verpleegkundigen op de verpleegafdelingen Oncologie en Geriatrie laten de vertrouwde manieren van werken los. Deze nieuwe manier van verplegen wordt ervaren als een uitdaging die een andere blik werpt op het verpleegkundig vak. Het coachen van patiënten om zich bijvoorbeeld zelf aan te kleden kost meer tijd dan wanneer de verpleegkundige het zelf doet, maar op langere termijn is de winst voor de patiënt groter.

Naylancka Rouwen, fysiotherapeut op de afdeling Oncologie: ‘Zelf vind ik dat reactiverend verplegen patiënten de kans geeft om weer een stukje autonomie terug te winnen binnen de vreemde wereld die het ziekenhuis eigenlijk voor hen is. Er is hier nagenoeg geen ruimte voor je eigen ritme van thuis, je ‘moet’ haast mee in de manier waarop het leven binnen deze muren gaat. Door reactiverend verplegen geef je mensen de kans om zichzelf te zijn. Meer mens en minder patiënt.’

Voelt niet als een ziekenhuis
Op de afdelingen merken ze dat patiënten ook tevreden zijn. Ze zijn vooral erg blij met de eenpersoonskamers en de privacy. Maar ook de gezelligheid op de afdeling kunnen ze waarderen. Het nodigt uit om uit je bed te komen. Een reactie die ze op de afdelingen hebben gehoord was: ‘Het voelt bijna niet meer als een ziekenhuis. Het doet me denken aan een appartementencomplex met een eet- en recreatiezaal.’