Zorghonden als maatje psychiatrische patiënten Rijnstate
Het is een wat ongebruikelijk beeld, een hond in een ziekenhuis. Of het moet een blindengeleidehond zijn, die zijn baasje begeleidt. Maar als Mirah Boll deze vrijdag met haar twee viervoeters in Rijnstate Arnhem loopt, levert dat al snel verbaasde blikken op. Toch hebben ook de herders Pip en Yuna van hondenschool Be Brave in Ede ook een zorgfunctie. Zij worden elke week ingezet op de afdeling Psychiatrie, waar ze de patiënten de nodige afleiding bieden.
Er wordt met de honden gewandeld, geknuffeld en gespeeld. “Sommige patiënten vonden de herders in het begin een beetje eng en durfden alleen maar naar ze te kijken”, vertelt Mirah. “De honden zijn echter zo sociaal, dat de patiënten zich er al snel vertrouwd mee voelden en zelf de lijn overnamen.”
Mirah komt één keer in de week, bij voorkeur op de vrijdagmiddag, met de honden naar de afdeling Psychiatrie. “Vandaag kwam ik bij uitzondering via de ‘voordeur’ binnen. Normaal gesproken kom ik vanwege de hygiëneregels achterom via de fietsenstalling”, benadrukt Mirah. De ene keer beperkt het bezoek zich tot de huiskamer en spelen en knuffelen de patiënten wat met de dieren. “Of we gaan naar buiten om te wandelen”, vertelt Mirah. “Soms lopen we alleen een rondje om het ziekenhuis, een andere keer wandelen we naar de supermarkt of naar Sonsbeekpark.”
Eigen initiatief
Dit doet ze inmiddels bijna twee jaar. Eind 2016 nam Mirah zelf het initiatief voor het project met de zorghonden binnen Rijnstate. “Ik ben al achttien jaar beveiliger bij Rijnstate”, zegt ze. “Nadat ik bij de hondenschool Be Brave in Ede met mijn hond George diverse hondencursussen had gevolgd, was ik zo enthousiast dat ik zelf ook de opleidingen voor hondentrainster en gedragsdeskundige ben gaan doen. Sommige sociale honden, zoals George, zijn heel geschikt om in te zetten in de zorg. Collega’s bij de hondenschool deden dat al bij andere zorginstellingen in de regio. Het leek me mooi om dat ook in mijn eigen ziekenhuis, Rijnstate, te doen.”
Dus schoof Mirah in november 2016 aan bij een hoofdenoverleg, waar ze haar idee presenteerde. Michel Vervaet, hoofd van het zorgteam Psychiatrie, was direct enthousiast. Hij maakte meteen een afspraak met Mirah en in januari bracht ze samen met de honden al een eerste bezoek aan de afdeling.
“Er wordt door de patiënten uitgekeken naar de komst van de zorghonden”, vertellen de MPU-verpleegkundigen. “Het bezoek heeft op meerdere manieren een positief effect op de patiënten. Ze zoeken interactie met de honden, vinden de aanwezigheid prettig en rustgevend en het leidt tot interessante gesprekken. Het geeft de mensen bovendien een toekomstperspectief. ‘Als ik hier weer weg ben, wil ik toch eens kijken of een hondje voor mij ook mogelijk is’, zeggen ze dan.”
Patiënten
Het aantal patiënten dat op de bezoekjes van Mirah en haar honden afkomt, verschilt wekelijks. Mirah: “De ene keer zijn het er tien, de andere keer is het er maar één. Dat hangt ook van de activiteit af. Niet alle patiënten zijn even mobiel.” Deze keer maken drie patiënten een korte wandeling met de honden. Omdat er een patiënt in een rolstoel bij is, loopt er ook iemand van de verpleging mee.
“Ik ben nu twee weken op de afdeling en dit is de tweede keer dat ik de honden zie”, zegt de patiënte in de rolstoel. “De vorige keer waren de honden op de afdeling en heb ik ze geaaid en brokjes gegeven. Ik houd heel erg van dieren en wil zelf graag een hond, maar dat kan helaas niet. Dan is dit heel leuk. Ik heb wel konijnen, maar daar krijg je minder liefde van terug dan van een hond.”
Een andere patiënte heeft voor het eerst contact met de honden. Ze had zelf een hond, maar deze is sinds haar opname uit huis geplaatst. “Een hond is gewoon heel lief”, vindt ze. “Ze brengen je even op andere gedachten. Ik ben daarom blij dat ik mee ben gegaan.”
Volgens Michel Vervaet is het contact met de honden al een waardevol initiatief geweest voor veel patiënten. “Het wandelen met de honden levert voor de patiënten die mobiel zijn de mooiste vorm van contact op. Wat we ook vaak zien, is dat mensen met bijvoorbeeld een depressie moeilijk zijn te motiveren tot actie. Het contact met de honden is dan een prima middel om in beweging te komen.”
Succes
Ook Mirah ziet dat ze met haar wekelijkse bezoeken succes heeft. “Het maakt de mensen vrolijk. Ze kunnen namelijk helemaal zichzelf zijn en je hoeft niks van ze. Honden vellen geen oordeel. Het maakt niet uit wat je mankeert, of je dik of dun bent, een hond beoordeelt je op je eigen karakter.”
Daarom denkt Mirah dat de inzet van de honden op meerdere afdelingen in het ziekenhuizen een mooie aanvulling kan zijn op de zorg. “Ik wil ook heel graag de Geriatrie- en Kinderafdeling er bij betrekken”, zegt ze. “Maar helaas is daar tot nu toe nog geen mogelijkheid voor.” Haar grootste droom is echter een eigen ruimte in het ziekenhuis, waar patiënten ook hun eigen hond kunnen laten komen. “Bijvoorbeeld om afscheid te nemen op het moment dat je nog maart kort te leven hebt.”
Welke informatie wilt u downloaden?
De pagina die u nu bekijkt, is automatisch aangevinkt om te downloaden. Ziet u hieronder nog meer pagina’s staan? Dan kunt u zelf aanvinken welke pagina’s u wilt toevoegen.