Het gebruik van eponiemen in de orthopedie en traumachirurgie

Matthijs: ”Toen ik mij aan het voorbereiden was op een liesbreukoperatie tijdens mijn vooropleiding, werd ik geconfronteerd met de vele eigennamen die verbonden waren met de anatomische structuren in de lies. Ik ben gaan onderzoeken wie deze personen waren en wat ze hebben bijgedragen aan de kennis over de lies. Daar is mijn interesse voor eponiemen ontstaan.”

Proefschrift

Voor zijn proefschrift onderzocht Matthijs het gebruik van eponiemen. Hij legde onder andere aan 224 orthopedisch chirurgen enkele eponiemen voor en vroeg hen naar de originele betekenis, waarbij in de antwoordmogelijkheden de originele betekenis werd geplaatst tussen licht afwijkende beschrijvingen. De artsen bleken lang niet altijd het juiste antwoord te kennen.

Onderzoek

Uit zijn onderzoek komt naar voren dat eponiemen nog steeds frequent gebruikt worden. Helaas zijn ze niet altijd betrouwbaar. De betekenissen die wij aan eponiemen toekennen varieert. Het ontbreken van een uniforme definitie in combinatie met inconsistent gebruik kan leiden tot misinterpretatie.

Een voorbeeld hiervan is een bepaald type breuk van de pols: een Colles fractuur. Er is sprake van zo’n fractuur als slechts één van de botten van de pols (het spaakbeen) gebroken is en als het gewricht niet is aangedaan. Tegenwoordig worden veel verschillende typen polsbreuk (twee gebroken pols botten of een breuk in het gewricht) ook Colles genoemd, wat dus niet overeenkomt met de oorspronkelijke beschrijving.

Conclusie

De conclusie van Matthijs: “Eponiemen zijn waardevol. Ze herinneren ons aan voorgangers en houden ons alert. We moeten echter we waken voor de mogelijke beperkingen van eponiemen en ons zeker stellen wat bedoeld wordt als een eponiem wordt gebruikt.”

Matthijs promoveerde op dit onderzoek op 24 januari 2018.