'We hebben altijd onder één dak gewoond'
Waar in de beginjaren alleen zusters in de flat wonen, komen er in 1972 ook broeders bij. Twee jaar later volgen mannelijke agenten die net de gemeentelijke politieschool hebben afgerond. Marjo Koehorst-Posthuma (65) ontmoet op die manier haar man Jos, met wie ze inmiddels 43 jaar is getrouwd. “Wij kunnen met recht zeggen dat we altijd onder één dak hebben gewoond.”
Van jongs af aan weet ze dat ze verpleegkundige wil worden. Maar met drie jaar mulo kan ze niet direct aan de opleiding beginnen. Daarom doet Marjo Koehorst eerst de opleiding inrichtingsassistente aan de huishoudschool. “Voor die opleiding liep ik stage in het Gemeenteziekenhuis. Tijdens de stage woonde ik samen met een Fries meisje op één kamer op de tweede verdieping in de flat. Dat was ontzettend krap, maar gelukkig kon ik uitwijken naar mijn ouderlijk huis als de nood aan de man kwam, omdat mijn ouders in de Bakkerstraat in Arnhem woonden.”
Installatielied voor de broeders
Zodra ze haar diploma op zak heeft, begint ze in 1971 aan de opleiding verpleegkunde. “Ik kwam toen te wonen op de achtste verdieping. Artsen van het Gemeenteziekenhuis gaven ons les in die tijd. Pas later ging de opleiding naar het Moormann Instituut.” De broeders die de opleiding volgen, wonen eerst nog boven het Kinderziekenhuis, maar dat verandert in 1972. “Ze moesten ruimte maken voor de plastische chirurgie en KNO en kwamen te wonen op de elfde etage in de flat. Dat was revolutionair. Er is toen een groot feest gehouden, waarvoor een speciaal installatielied is geschreven op de melodie van Rozegeur maneschijn van Herman van Veen.”
Politieagenten in de flat
Het is wennen aan mannen in huis. “Vreemd volk, ja”, lacht de oud-bewoonster. “Ik was gewend dat mannenbezoek niet zomaar binnen mocht. Ik zat bij de scouting en maakte met iemand van de leiding het programma. Dat mocht alleen in de gemeenschappelijke ruimte. En nu had je elke dag contact met de broeders.” In die tijd besluit de gemeente Arnhem om ook politieagenten in de flat te huisvesten die zojuist van de gemeentelijke politieschool af komen. “In oktober 1974 kwamen er vier agenten te wonen.”
De flat op de verlovingskaart
Alle vier de agenten zouden hun toekomstige vrouw ontmoeten in de flat. Marjo Koehorst vertelt: “Een van de meiden bij mij op de gang was jarig en zei: ‘Laten we allemaal bij elkaar komen.’ Toen heb ik Jos ontmoet. Wij hadden meteen een klik en gingen ‘pendelen’ tussen onze kamers op de elfde en dertiende. Toen we ons verloofden, lieten we een kennis van ons die docent op de kunstacademie was, onze verlovingskaart ontwerpen met de flat erop.”
Aan het ziekenhuis verbonden
Het Gemeenteziekenhuis blijft een belangrijke rol spelen in haar leven, ook als ze later als verpleegkundige in het Diaconessenhuis en bij de thuiszorg werkt. “Toen ik in de flat woonde, deed ik elk jaar mee aan het kerstpel. Op kerstavond gingen we alle afdelingen af. Dat hebben we jaren volgehouden totdat het ziekenhuis afgebroken werd, ook toen ik niet meer in het Gemeenteziekenhuis werkte. Later gingen de kinderen mee.” Bij de thuiszorg maakte de oud-bewoonster van de flat deel uit van een team dat was gespecialiseerd in medisch-technische handelingen. “In die functie kwam ik vaak bij Rijnstate voor overleg en was ik weer een beetje terug. Een groot deel van ons leven ligt hier, met goede herinneringen.”
