De beginjaren van de flat: de tijd van zwarte kousen en geen vriendjes op de kamer
Als leerling-verpleegkundige woont Jenneke van Veen (73) eerst boven het Gemeenteziekenhuis in Arnhem en later op de 11e etage van de zusterflat. De eerste jaren daar zijn de regels streng: mannenbezoek, lawaai en alcohol zijn uit den boze. Dit kost de leerling-verpleegkundige bijna haar opleiding: “Ik heb moeten praten als Brugman om examen te mogen doen.”
Als Jenneke van Veen in 1965 vanuit Meppel naar Arnhem verhuist om te beginnen aan de opleiding verpleegkunde, is de zusterflat nog in aanbouw. Het eerste jaar woont ze in een kamertje boven het Gemeenteziekenhuis, dan verhuist ze naar de flat. Het is de tijd van witte kappen en zwarte kousen: “We hadden een uniform met een grijze jurk eronder en een wit mutsje. Onder de jurk moesten dikke, zwarte kousen. Toen het eens heel warm was, zaten we allemaal te puffen en hebben we collectief afgesproken om ze uit te doen. Iedereen werd teruggestuurd. Ook een knoopje los was streng verboden.”
Geen examen als straf
Door die strenge regels liep mevrouw van Veen haar examen bijna mis. “Mijn vriend (nu nog steeds mijn echtgenoot) kwam terug van een werkweek uit Brussel, vlak voordat ik examen zou doen. Wij zouden elkaar aan het eind van de middag ontmoeten, maar hij kwam een paar uur eerder aan, toen ik nog aan het werk was. Ondanks alle toezicht kwam hij ongezien de flat binnen. Omdat hij erg moe was, viel hij op mijn bed in slaap. Daar is hij wakker gemaakt door de mentrix en naar beneden gesommeerd.”
Pas na haar dienst treft ze haar vriend in de gemeenschappelijke huiskamer en hoort ze wat er gebeurd is. “Voor mij zat er een staartje aan deze actie: ik moest bij de directrice komen en hoorde dat ik als straf geen examen mocht doen. Ik ben toen heel boos geworden en nog twee keer op gesprek geweest voordat ik haar ervan kon overtuigen dat ik van niets wist. Zo strikt was de scheiding tussen de zusters en hun vriendjes.” Ze doet alsnog examen en slaagt met vlag en wimpel.
Feest voor de geslaagden
Het slagen voor het examen wordt gevierd met een rijtoer door de stad en een dineetje in de flat. “Op het menu stond kip, met als voorgerecht een pasteitje en ijs toe. We zijn door de stad rondgereden en hebben met die toer de krant gehaald. Toen we hoorden dat we geslaagd waren, hebben we met zijn allen onze lesboeken naar beneden gegooid vanuit de flat. Het werd dus wel een groot feest.”
Leren, werken en wonen
De oud-bewoonster kijkt met een goed gevoel terug op haar opleiding: “De combinatie van leren, werken en wonen was leuk. Het was soms wel zwaar als je na je nachtdienst nog theorie had. We maakten weken van meer dan 40 uur. Over de theorie ondervroeg zuster Frenie ons altijd drie keer. Dat werd afgetekend in het puntenboekje. Daar had ik altijd de bibbers voor, want ze zaagde ons volledig door. ‘Als dat gebeurt, wat doe je dan? En wat als de katheter verkeerd zit?’” Van de basis die ze deze jaren legt, heeft ze haar hele carrière profijt, eerst als docent verpleegkunde en later als hoofdinspecteur bij de Inspectie voor de Gezondheidszorg. “Ik weet nog precies hoe alle verpleegkundige handelingen gaan, want dat verleer je niet. Kennis van de praktijk heeft me altijd geholpen.” Momenteel is ze onder andere actief als voorzitter van Innovatiekring Dementie en de kwaliteitstafel bedrijfs- en verzekeringsgeneeskunde.
Gebrek aan sociale huur
Mevrouw van Veen vindt het jammer dat de flat wordt afgebroken. Niet vanwege haar eigen herinneringen, maar omdat ze het liefst zou zien dat de flat gerenoveerd zou worden. “Er is overal tekort aan woonruimte, zeker aan woningen in de sociale huur. Zonde dat de flat daarvoor niet wordt verbouwd.”