Zusterflat Arnhem
Kamer in de oude zusterflat

‘Ik was niet weg te krijgen uit de flat’

Het eerste jaar van de opleiding was het verplicht, wonen in de flat. De meeste leerlingen vertrokken daarna snel naar een kamer in het centrum van Arnhem, maar niet Anita van Huet – van der Putten (68). Het leven in de flat beviel haar zo goed dat ze 8,5 jaar bleef, ook na haar examen voor ziekenverzorgende. “Een week na mijn trouwen werd ik gebeld of ik alsjeblieft mijn spullen op wilde komen halen.”

‘Afdelingszusters keuken gezocht.’ Op deze advertentie in de krant reageert Anita van Huet eind 1967. De 17-jarige is kort daarvoor met haar ouders naar Ede verhuisd, maar daar vindt ze het verschrikkelijk. Met beide handen grijpt ze de mogelijkheid aan om te beginnen in het Gemeenteziekenhuis. “Ik betrok een kamertje op de vijfde etage van de flat, waar ik uitkeek op de hertenweide bij het Irene Kinderziekenhuis. Later heb ik een kamer aan de voorkant gehad, waar het levendiger was, en op de 13e etage. Daar had ik heel mooi uitzicht als het gesneeuwd had."

Anita van Huet in de zusterflat Anita van Huet in de flat. Foto: Anita van Huet

Strenge bezoekregels

Anita van Huet heeft het snel naar haar zin in de flat. “We zaten veel bij elkaar op de kamer of beneden in de recreatiezaal. Daar kwamen de verhalen los.” Onder de vrouwen welteverstaan, want er wonen nog geen mannen en de regels voor bezoek zijn streng. “Eén keer per week mocht je verloofde mee naar boven, alleen met toestemming van je ouders. Toestemming had je ook nodig voor bezoek van mannelijke familieleden. Mijn oom moest eens onverrichter zake naar huis omdat hij op de stoep stond zonder zo’n akkoord.” De mentrices houden iedereen goed in de gaten. “Mevrouw Jansen zat beneden in de hal achter de balie en noteerde iedereen die naar buiten ging of binnen kwam. Halverwege de avond verhuisde ze naar de schommelstoel tussen de twee liften in en o wee, als ze iets verdachts zag. Dan kon je op het matje komen.”

Cadeautje voor iedereen

Ondanks de strenge regels is er ook ruimte voor leuke dingen. “De mentrices maakten het ook wel gezellig. Met Kerst werd in de recreatiezaal altijd een hele mooie kerstboom opgetuigd. Voor iedereen lag er dan een aardigheidje onder de boom. En als het warm was, gingen we op het dakterras liggen zonnen. Alleen was dat snel over toen er steeds helikopters van vliegbasis Deelen over kwamen vliegen. Door die gezelligheid had ik nooit de behoefte om naar de stad te verhuizen. Bovendien was de huur ongeveer honderd gulden, dus ik heb goed gespaard die jaren.”

Anita van Huet voor de zusterflat Anita van Huet voor de flat (2019).

Spullen ophalen na het huwelijk

Na een paar jaar begint ze met de opleiding ziekenverzorging. “Ik zat in de laatste groep die dat in een ziekenhuis mocht doen. Daarna ging de opleiding naar De Braamberg.” Als ze haar diploma op zak heeft, ontmoet ze haar man Hennie, die in het ziekenhuis bij de patiënten-debiteurenadministratie werkt. Pas als ze gaan trouwen in 1975, vertrekt Anita uit de flat. “Een week na mijn trouwen werd ik gebeld of ik alsjeblieft mijn spullen op wilde komen halen. Toen er later kantoorpersoneel in de flat ging werken, heeft Hennie nog op mijn oude kamer op de dertiende etage gewerkt. Heel bijzonder.”

Stiekem foto’s maken

De oud-bewoonster ziet de nabije sloop van de flat met enige weemoed tegemoet. “Ik heb 42 jaar in het ziekenhuis gewerkt als verzorgende, later in Ziekenhuis Zevenaar, maar naar de mooie jaren in de flat heb ik in het begin wel heimwee gehad. Het ziekenhuis was mijn leven; ik praat over niets anders, ook nu we gepensioneerd zijn. Ik heb dus laatst alvast stiekem wat fotootjes staan maken van de flat.”

Sluiten

Welke informatie wilt u downloaden?

De pagina die u nu bekijkt, is automatisch aangevinkt om te downloaden. Ziet u hieronder nog meer pagina’s staan? Dan kunt u zelf aanvinken welke pagina’s u wilt toevoegen.

De huidige pagina

Lettergrootte PDF
Deel PDF via: