Miskraam

Bij uw verloskundige en/of bij Rijnstate is vastgesteld dat er bij u sprake is van een miskraam. Hier vindt u meer informatie over de oorzaak hiervan, de miskraam zelf en de periode die erop volgt.

Deze informatie is tot stand gekomen in samenwerking met verloskundigenpraktijken uit de regio Arnhem en De Liemers.

Bloedverlies

Als u tijdens de zwangerschap bloed verliest, maakt u zich natuurlijk zorgen. Bloedverlies in de eerste maanden van de zwangerschap komt voor bij één op de vijf vrouwen en kan verschillende oorzaken hebben. Bij de helft van de vrouwen houdt het bloedverlies na enkele dagen op en gaat de zwangerschap normaal verder. Bij de andere helft blijft het bloedverlies bestaan en kan er sprake zijn van een miskraam.

Wat is een miskraam?

Een miskraam betekent dat u een vruchtje verliest dat niet levensvatbaar is. De oorzaak van een vroege miskraam (in de eerste twee tot vier maanden van de zwangerschap) is bijna altijd een aanlegstoornis. Het vruchtje is niet in orde en de natuur vindt een oplossing voor dit probleem: het groeit niet verder en wordt afgestoten. Meestal is er bij een vroege miskraam een chromosoomafwijking die toevallig bij de bevruchting is ontstaan. In de regel gaat het hier niet om erfelijke afwijkingen, zodat een volgende zwangerschap in principe normaal kan verlopen.

Een eerste miskraam is dan ook geen reden voor verder onderzoek. Nader onderzoek wordt pas overwogen na meerdere miskramen en ook dan wordt er zelden een duidelijke verklaring gevonden.

Soms wordt er over een ‘missed abortion’ gesproken als u nog niet weet dat het vruchtje in de baarmoeder niet tot ontwikkeling is gekomen. Als u een echo bij de verloskundige of arts krijgt, wordt dat duidelijk. Soms zien we op een echo een ‘lege vruchtzak’. Dat betekent dat het vruchtje nooit is aangelegd of niet meer te zien is omdat het al een aantal weken is overleden.

Oorzaken van een miskraam

De oorzaken van bloedverlies in de eerste zestien weken van de zwangerschap kunnen heel verschillend zijn:

• de innesteling van de bevruchte eicel in de baarmoeder. Dit komt vaak voor en is onschuldig;
• ontstekingen aan de baarmoedermond en een betere doorbloeding van de baarmoedermond door de zwangerschap zelf. Dit beïnvloedt de zwangerschap niet nadelig. Deze vorm van bloedverlies kan ook optreden na gemeenschap en bij (harde) ontlasting;
• een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dit is zeldzaam;
• een miskraam. In de helft van de gevallen is hier sprake van.

Kans op een miskraam

Bij vrouwen jonger dan 35 jaar eindigt één op de tien zwangerschappen in een miskraam. Tussen de 35 en 40 jaar is dat één op de vijf of zes zwangerschappen en tussen de 40 en de 45 jaar is er een kans van één op drie. Bij vrouwen ouder dan 45 jaar is het risico van een miskraam 50 procent. Vrouwen die een keer een miskraam hebben meegemaakt, lopen mogelijk iets meer risico om weer een miskraam te krijgen, maar ook in hun geval is de kans het grootst dat een zwangerschap wel goed afloopt. Omdat een miskraam bijna altijd veroorzaakt wordt door een aanlegstoornis, is er bijna nooit een behandeling mogelijk. Medicijnen of maatregelen zoals bedrust of stoppen met werken zijn dan ook zinloos.

Een miskraam ontstaat niet door lichamelijke inspanning. Zo kunnen bijvoorbeeld vrijen, vallen, fietsen, paardrijden of motorrijden geen miskraam veroorzaken.

Hoe vindt een miskraam plaats?

Er zijn drie manieren waarop een miskraam kan plaatsvinden:

• U kunt wachten tot de miskraam spontaan optreedt.
• U kunt tabletten mifegyne en misoprostol gebruiken. De Misoprostol tabletten worden vaginaal ingebracht om de miskraam op gang te brengen.
• Er kan een curettage worden gedaan. Dit is een ingreep waarbij het zwangerschapsweefsel via de schede wordt weggezogen uit de baarmoeder.

Alle drie de mogelijkheden hebben voor- en nadelen. Uit onderzoeken is niet duidelijk wat de beste manier is. Daarom kunt u na goede uitleg door uw verloskundige of arts zelf besluiten wat uw voorkeur heeft. U leest hieronder meer over de verschillende methodes.

Afwachten

Veel vrouwen geven er de voorkeur aan te wachten op een natuurlijk verloop. Vrouwen bij wie de miskraam op natuurlijke wijze is verlopen, kunnen de gebeurtenissen vaak beter verwerken. U kunt het verdriet dan thuis beleven. Kiest u ervoor om af te wachten, dan is het verstandig te bedenken hoe lang u wilt afwachten. Bespreek dit ook met uw verloskundige of arts. Overigens is het zo dat als we het in deze folder hebben over uw arts, dit een gynaecoloog kan zijn, een gynaecoloog in opleiding of een arts-assistent.

Afwachten kan medisch gezien geen kwaad en heeft geen gevolgen voor een nieuwe zwangerschap. Wel kan het emotioneel zwaar zijn. Zwangerschapsverschijnselen kunnen blijven bestaan zolang er zwangerschapsweefsel in de baarmoeder aanwezig is. Als afwachten verantwoord is en dit uw voorkeur heeft, bespreekt uw verloskundige of arts met u hoe het verder gaat.