ICD-implantatie
U krijgt een (biventriculaire) ICD. Dit gebeurt op de afdeling Hartkatheterisatie (HCK) in Rijnstate Arnhem. Hier leest u er meer over.
Gezonde hartslag
De belangrijkste functie van het hart is het rondpompen van bloed door het hele lichaam. Zo krijgen alle organen zuurstof en voedingsstoffen en worden afvalstoffen verwijderd.
Het hart bestaat uit een rechter- en een linkerhelft. Beide helften hebben een boezem en een kamer. Bij elke hartslag trekken eerst de boezems samen om het bloed naar de kamers te pompen. Hiervoor is een elektrische prikkel nodig. Die ontstaat in de sinusknoop in de rechterboezem. Deze prikkel gaat eerst naar beide boezems en daarna naar de hartkamers. De beide hartkamers trekken tegelijk samen en pompen het bloed door het lichaam. Dit is een hartslag. Na een korte pauze begint deze cyclus opnieuw. Het hart van een volwassen persoon klopt in rust ongeveer 60 tot 80 keer per minuut.
Hartritmestoornissen
Als het hart te snel of te langzaam klopt, of als de hartslag niet ontstaat bij de sinusknoop, maar ergens anders in het hart, noemen we dat een ritmestoornis. Als iemand al eens hartritmestoornissen heeft gehad, is de kans groter dat hij of zij het nog eens krijgt.
Ritmestoornissen kunnen bijvoorbeeld komen door een hartspierziekte, een hartinfarct of hartafwijkingen in de familie. Ritmestoornissen die ontstaan in de boezems zijn niet levensbedreigend. Deze stoornissen geven vaak een te hoge hartslag en veel klachten, maar doordat de hartkamers goed blijven samentrekken ontstaat er geen hartstilstand. Ritmestoornissen die uit de kamers van het hart komen zijn wel levensbedreigend.
Te lage hartslag (bradycardie)
Bij bradycardie is er sprake van een te lage hartslag. De hartslag is dan minder dan 50 slagen per minuut. Dit kan komen door schade aan de sinusknoop of verstoring van de elektrische prikkel. Bradycardie hoeft niet altijd behandeld te worden. Getrainde sporters kunnen in rust ook een erg lage hartslag hebben. Soms zorgt bradycardie voor vermoeidheid, duizeligheid of hartkloppingen. Een pacemaker kan dan de oplossing zijn.
Kamertachycardie
Het omgekeerde van bradycardie is tachycardie. Het hart klopt dan dus te snel. Een kamertachycardie (ook wel ventriculaire tachycardie, of VT) is een hartritme waarbij het hart meer dan 100 keer per minuut klopt. Dit gebeurt door een snelle opeenhoping van elektrische prikkels in de hartkamers. Hoe snel het hart klopt en hoe goed de conditie van het hart is, bepalen hoe iemand dit verdraagt. Het snelle ritme kan ervoor zorgen dat het hart niet voldoende zuurstofrijk bloed naar de hersenen en de rest van het lichaam kan pompen. Daardoor kan iemand zwarte vlekken voor de ogen zien, duizelig zijn, bewusteloos raken en uiteindelijk een hartstilstand krijgen.
Kamerfibrilleren
Bij kamerfibrilleren (ook wel ventrikelfibrilleren, of VF) is de prikkelvorming in beide hartkamers chaotisch. De hartkamers knijpen niet meer effectief samen en pompen geen bloed meer rond, waardoor de bloedsomloop stilstaat. Binnen ongeveer 10 seconden na het ontstaan van het ventrikelfibrilleren raakt iemand bewusteloos. Als er niet wordt ingegrepen, raken binnen ongeveer 5 minuten de hersenen onherstelbaar beschadigd. Na meer dan 10 minuten is het vrijwel zeker dat iemand hieraan overlijdt.
Hartfalen
Hartfalen is een ernstige chronische ziekte. Bij hartfalen werkt de pompfunctie minder goed. Het hart kan dan niet meer voldoende bloed rondpompen. Dit kan komen door een vertraging in de geleiding van elektrische prikkels in het hart. Daardoor trekt de wand van de linkerhartkamer later samen dan de rest van de hartspier. Dit noemen we ook wel dyssynchronie van de linkerhartkamer.
Doordat het hart bij hartfalen bloed minder goed rondpompt, krijgen weefsels en organen te weinig zuurstof en voedingsstoffen. Als de weefsels en organen te weinig bloed krijgen, gaan ze vocht vasthouden. Het lichaam dit teveel aanvocht niet zelf uitscheiden. Dat geeft klachten, zoals kortademigheid, vermoeidheid, opgezette benen en voeten, chronische hoest en minder kracht voor inspanning.
