Herhaalde miskraam
Van een herhaalde miskraam is sprake als u twee of meer miskramen heeft doorgemaakt. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, een positieve zwangerschapstest zonder echoscopische bevestiging of een mola zwangerschap (waarbij alleen de placenta doorgroeit) worden niet mee gerekend. Van een miskraam wordt gesproken als de zwangerschap misgaat voordat u zestien weken zwanger bent.
Risicogroepen
De leeftijd van de vrouw is de sterkste risicofactor voor het krijgen van een miskraam. Met het ouder worden neemt het risico toe. Bij een leeftijd van 20 tot 24 jaar eindigt tien procent van de zwangerschappen in een miskraam. Als de vrouw ouder is dan 42 jaar eindigt meer dan de helft van de zwangerschappen in een miskraam. Ongeveer 3 van de 100 vrouwen maakt twee of meer miskramen door.
Andere risicofactoren
Behalve de leeftijd van de vrouw zijn er nog een aantal andere risicofactoren: chromosoomafwijkingen bij een van de ouders of de foetus, slecht ingestelde diabetes mellitus (suikerziekte), of de aanwezigheid van bepaalde stoffen in het bloed van de vrouw. Ook overgewicht, het nuttigen van koffie en alcohol, roken en het gebruik van bepaalde medicijnen kan een rol spelen. Bij 85 procent van de paren met herhaalde miskraam wordt na onderzoek geen oorzaak gevonden.
Preventie
Omdat er vaak geen oorzaak wordt gevonden voor een miskraam zijn er weinig mogelijkheden om een nieuwe miskraam te voorkomen. Omdat leefgewoonten een rol kunnen spelen, adviseren wij u om bij overgewicht af te vallen, te stoppen met roken en gezond en gevarieerd te eten. Verder is het zeer aan te raden om dagelijks tenminste 0,4 mg foliumzuur te gebruiken.
Geen afwijking
Als er geen afwijking in het chromosomenpatroon wordt gevonden bij de man of de vrouw is er een goede kans op een doorgaande zwangerschap zonder verdere maatregelen. Een bepaalde vorm van IVF kan soms uitkomst bieden.
Diabetes Mellitus
Als u een slecht ingestelde diabetes mellitus heeft, spreekt het voor zich dat u met uw huisarts of internist probeert deze beter onder controle te krijgen. Bij stollingsafwijkingen met een verhoogd risico op trombose en longembolieën kunnen bloedverdunners noodzakelijk zijn. Dat gebeurt altijd in overleg met uw gynaecoloog.
