Arianne van Bon: ‘De kunstalvleesklier geeft mensen met diabetes hun leven terug!’
Een apparaat dat de bloedsuikers controleert en uit zichzelf insuline (en glucagon) toedient zodat je nooit meer hoeft te rekenen voordat je eet of sport. Dat is de droom van elke diabetespatiënt. En deze oplossing is dichterbij dan ooit. Internist Arianne van Bon, al sinds 2009 als arts-onderzoeker nauw verbonden aan het onderzoek, aan het woord over de kunstmatige alvleesklier.
Wat is een kunstmatige alvleesklier?
"Dit systeem bestaat uit een kastje dat je aan je broekriem hangt en een tweetal infuussystemen in je buikhuid, met twee onderhuidse sensoren die continu de bloedsuiker meten. Als de bloedsuikers omhoog gaan, dan krijg je door het kastje insuline toegediend. Als de bloedsuikers heel hard naar beneden gaan of deze komt onder een bepaalde waarde, dan krijg je glucagon toegediend. Er zijn ook andere kunstalvleesklieren op de markt, maar het verschil met het kastje van Inreda, waar ik bij betrokken ben, is dat deze niet alleen insuline kan toedienen, maar ook glucagon. Op elke verandering van de bloedsuikers wordt gereageerd."
Wat zijn de voordelen van dit systeem?
"Je hoeft niets meer zelf te doen. De mens is er tussenuit. Als diabetespatiënt moet je altijd nadenken voor je gaat eten, hoeveel koolhydraten zitten er in de maaltijd?"
"Maar ook moet je erover nadenken wat je gaat doen na het eten: ga je fietsen? Ga je achter je bureau zitten? Dit heeft invloed op de bloedsuiker en dus op de hoeveelheid insuline die gespoten moet worden. Dit dilemma hebben mensen met diabetes de hele dag. Sommige mensen schommelen snel, bijvoorbeeld al als ze een examen hebben. En afgelopen zomer was er een hittegolf. Dit is ook heel lastig voor diabetespatiënten. Elke dag is anders. Je bent er de hele dag mee bezig. En spontane acties zijn vaak heel onhandig bij diabetes."
En de resultaten?
"De resultaten zijn indrukwekkend. Uit de testperiode kwam naar voren dat de bloedsuikerwaarden veel stabieler blijven. Dit komt doordat het kastje direct bijstuurt als het nodig is. Eén persoon gebruikt het kastje inmiddels tien maanden en zit 98% van de tijd tussen de 4 en 10 mmol/l, het goede gebied. Dit wordt de toekomst! Zelfs toen het apparaat nog veel groter was, waren de proefpersonen al tevreden en enthousiast. Eén van de proefpersonen maakte de opmerking: 'je bent gewoon van je diabetes af met dit apparaat!' Waarna ik dacht: wat zeg je nu eigenlijk? Je moet een grote aktetas meesjouwen, een tas voor je oplaadbare accu en zelfs nu vind je al dat je van je ziekte af bent? Dit geeft aan hoe belangrijk het is. Er valt nog wel wat te doen hoor, de techniek moet nog beter, het apparaat kleiner en de alarmen moeten zachter want die zijn nu vreselijk hard. Maar de proefpersonen wilden hem liever niet meer teruggeven, dus dat zegt genoeg."
Zitten er ook nadelen aan het systeem?
"Het is techniek. Als de techniek het niet doet, werkt het systeem niet en zal de het patiënt het weer zelf moeten doen. Dan gaan de bloedsuikers omhoog of omlaag en ben je toch weer met de diabetes bezig. Daarom moet je altijd je noodset bij je hebben. Een ander nadeel is dat de vaardigheden verloren gaan als je het niet meer zelf hoeft te doen. Een noodprotocol moet dus paraat zijn voor het geval het apparaat stuk gaat."
Is het systeem geschikt voor alle diabetespatiënten?
"In theorie werkt het systeem bij alle patiënten, maar hier gaan we nog heel goed naar kijken. Voorlopig includeren we alleen patiënten met diabetes type 1. Een groot deel van mensen met type 2 diabetes hebben geen insuline nodig. Zij kunnen met medicijnen en leefstijlbegeleiding vaak al goed uit de voeten."
Meer informatie