Chronische alvleesklierontsteking

Wat is een chronische alvleesklierontsteking?

Bij een chronische alvleesklierontsteking is er sprake van een steeds terugkerende of langdurige ontsteking, die vaak mild verloopt. Door de chronische ontsteking kan de functie van de alvleesklier steeds verder achteruit gaan met zelfs blijvende schade als gevolg. Voor algemene informatie over chronische alvleesklierontsteking verwijzen we u naar de website van de Maag Lever Darm Stichting.

Wat zijn de klachten?

Omdat de alvleesklier een grote reservecapaciteit heeft, kan deze nog een tijd normaal blijven werken. U hoeft daarom niet altijd direct klachten te hebben bij een chronische alvleesklierontsteking. Per patiënt verschilt het moment waarop er wel klachten ontstaan. Meestal treden er eerst spijsverteringsklachten op, zoals diarree. Pas later kunnen pijnklachten en/of problemen in de regulatie van het bloedsuiker optreden. Bij een chronische alvleesklierontsteking worden perioden met veel klachten vaak afgewisseld door perioden met weinig klachten.

De meest voorkomende klachten bij chronische alvleesklierontsteking zijn:

• Buikpijn;
• Vetdiarree;
• Gewichtsverlies.

Wat is de oorzaak?

Er zijn verschillende oorzaken bekend die een chronische alvleesklierontsteking tot gevolg kunnen hebben. Meestal wordt een chronische alvleesklierontsteking veroorzaakt door:

• Langdurig alcoholgebruik;
• Herhaalde aanvallen van acute alvleesklierontsteking;
• Een onbekende factor (idiopathische alvleesklierontsteking).

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Er zijn verschillende onderzoeken mogelijk om chronische alvleesklierontsteking aan te tonen. Meestal is er een combinatie van onderzoeken nodig om de diagnose met zekerheid vast te stellen. De meest gebruikelijke onderzoeken zijn:

• Bloedonderzoek;
• Echografie;
• Endo-echografie;
• Röntgenonderzoek: CT-scan, MRI;
• Faecesonderzoek.

Behandeling

Bij een chronische alvleesklierontsteking zijn verschillende behandelingen mogelijk. Afhankelijk van uw klachten en de ernst van de ontsteking, bepaalt de arts welke behandeling u krijgt. De meest gebruikelijke behandelingen zijn:

• Medicatie;
• Andere voeding;
• Endoscopische behandeling: ERCP;
• Operatie;
• Behandeling van een pseudocyste.